terça-feira, 31 de agosto de 2021

Quarta na Usina: Poetisas da Rede: Lúcia Santanna:

 


" PAIXÃO CEGA  "

Autoria: Lúcia Santanna Santanna

( Lúcia Lucia Santanna)

Em 30/08/2021..

Como não se afogar

 no mar da sedução,

no domínio que escraviza,

e, se entregar, á paixão;

Um flemir de anseios ,

de abraços e beijos ,

instantes de êxtases ,

na volúpia, dos desejos;

É o amor exacerbado ,

arraigado na loucura ,

que foge da razão ...

enlouquece, nesta altura;

É um amor que embriaga,

nas delícias que cegam,

que é insana e, apaixonada,

é , a certeza que vivenciam;

Fugir destes instantes

é naufragar ,é  desistir ,

é abandonar as magias

e, as fantasias é, iludir.

Direitos autorais reservados

Em 30/08/2021

Quarta na Usina: Poetisas da Rede: Ivani Santos:



O Amor

O que seria da vida sem o amor?

De que adiantaria o sol,

o mar, as estrelas?

O céu azul

A natureza

Os pássaros

O mel das abelhas?

O nascer do sol

e o pôr do sol?

Que sentido teria tudo isso?

O doce seria argo

O vermelho seria cinza

O sal perderia o tempero

O vinho, o sabor...

O amor é a essência da vida

É a cor

O âmago

O fundamento

E o sentido da vida.

Ivani Santos

Direitos autorais reservados.

Quarta na Usina: Poetisas da Rede: Ramina Herrera:

 


ARBOL QUE DA SOMBRA

Siempre mirándote,

siempre sintiendo tu misterioso soplo

en cada poro de mi frágil cuerpo,

la distancia es una quimera

falsa amiga del idilio puro

que no ve fronteras

culturas, religiones ni horarios.

Estás en la forma que deseo

en la foto que siempre llevo conmigo

en la luna que a ambos nos alumbra

en el sorbo de café amargo

en las calles empedradas

en el templo que imagino de tu mano

orando por nosotros.

 Estás en todos lados de mi historia

 en cada paso que mis pies recorren

        en cada pensamiento que saborean mis neuronas.

***

ÁRVORE QUE DÁ SOMBRA.

Sempre olhando para você.

Sempre sentindo sua respiração misteriosa

em todos os poros do meu corpo frágil,

a distância é uma quimera

falso amigo do puro idílio

que não vê fronteiras

Culturas, religiões ou horários.

Você está do jeito que eu gostaria

na foto que eu sempre carrego comigo

na lua que nos ilumina aos dois

no gole de café amargo

Nas ruas emboscadas

no templo que eu imagino da sua mão

Orando por nós.

Você está em toda parte da minha história

Em cada passo que meus pés percorrem

em cada pensamento que meus neurônios saboreiam.

***

Ramina Herrera © PERU - August-30-2021

Todos os direitos reservados


TREE THAT GIVES SHADOW

Always looking at you

always feeling your mysterious breath

in every pore of my fragile body,

distance is a chimera

false friend of the pure idyll

that does not see borders

cultures, religions, or schedules.

You are in the way that I wish

in the photo that I always carry with me

on the moon that illuminates us both

in the sip of bitter coffee

on the cobbled streets

in the temple that I imagine from your hand

praying for us.

       You are everywhere in my story

       in every step that my feet travel

      in every thought that my neurons savor.

***

Ramina Herrera © PERU - August- 30- 2021

All rights reserved

Quarta na Usina: Poetisas da Rede: Sonja Popovska:

 


Pjesma

Ljubav je

sve sto nas spaja

Ljubav je jedini

razlog postojanja

Njezna i snazna

duboka a prazna

muzika duse

i slika duginih boja

Vidis cvjet ili pticu

nadjes

svu ljubav u njima

i uvjek su tu

bez razdaljina

Kad zagrlim Sunce

vjetar, kisu,

kad gacam u vodu

i zaru i suvog lisca

sve je to ljubav

moja najmilija

❤🤗

Sonja Popovska

Uma música de música

O amor é o amor

Tudo o que nos une

O amor é o único

A razão da existência

Gentil e forte

Profundo e vazio

A música da alma

e uma foto das cores do arco-íris

Veja uma flor ou um pássaro

Você vai achar isso

Todo o amor neles

e eles estão sempre lá

Sem distâncias.

Quando eu abraço o sol

O vento, a chuva,

Quando eu vou para a água

Tanto Zaru quanto folhas secas

É tudo amor

Minha querida.

❤🤗

Sonja Popovska

Quarta na Usina: Poetisas da Rede: Marilú Mattos:

 


Ela precisa voar..

O frio estava ali

no dia ,na alma ,na saudade;

E o mar não saiu do lugar...

Só não havia mais o amor a embalar

aquelas ondas cinzentas em frente do seu olhar...

Mas ela estava ali viva,remoída ,porém de pé;

De cabeça erguida,

sustentada pela Fé...

E na imensidão entre o céu prateado e o cinzento mar,

instalou -se em sua mente uma calma diferente,um novo jeito de olhar;

A vida estava gritando,viva e vá se amando,

eu continuarei voando, não deixe de aproveitar...

Nada é para sempre ,aprenda a administrar,

o balanço das ondas

com a calmaria do mar;

Seja seu próprio porto seguro,

ancore no se amar;

no fim do horizonte

tem uma calmaria radiante,é o azul a marejar...

Esqueça o que passou,tudo há de melhorar;

Preencha seu coração com uma nova luz solar...

Sorria e deixe -se iluminar;

Liberte sua linda alma,ela precisa voar!!!

Marilú Mattos

(Grão de Areia)

31/8/2020

Ella necesita volar ...

 el frio estaba ahi

 en el día, en el alma, en la nostalgia;

 Y el mar no se movió ...

 Simplemente no había más amor para empacar

 esas olas grises frente a tus ojos ...

 Pero ella estaba viva, magullada, pero de pie;

 Frente en alto,

 apoyado por la fe ...

 Y en la inmensidad entre el cielo plateado y el mar gris,

 una calma diferente, una nueva forma de mirar, se instaló en su mente;

 La vida estaba gritando, vive y ámate a ti mismo

 Seguiré volando, no olvides disfrutar ...

 Nada es para siempre, aprende a manejar

 el equilibrio de las olas

 con la calma del mar;

 Sé tu propio refugio seguro

 ancla en amarte a ti mismo;

 al final del horizonte

 tiene una calma radiante, es el azul del mar ...

 Olvida lo que pasó, todo mejorará;

 Llena tu corazón con nueva luz solar ...

 Sonríe y déjate iluminar;

 Libera tu hermosa alma, necesita volar !!!

 Marilú Mattos

 (Grão de Areia)

 31/8/2020

Quarta na Usina: Poetisas da Rede: Milka Minkova:

 




ИСКРА  НАДЕЖ

Душава се преполни

од таговини,

само една искра надеж барам

таговината да се излее ко реката од своето корито,

на душава леснотијата да и се врати

нова надеж да ја прати,

кон нова љубов да се вивне ,

тагата да стивне..

Само една искра барам

со својата верба и надеж ќе ја разгорам,

во плам ќе ја сторам

за живот поубав ќе се борам.

Сите маки и страдања

ќе ги оставам зад себе,

среќо моја ќе тргнам да

те пронајдам тебе..

Знам дека си тука, дека

ме следиш,

нишки светли ми предиш,

кон патот твој јас веќе итам,

што поскоро да те најдам,

и сама себе пронајдам.

Глава гордо кревам,

како ништо да не било

Зашто од љубовта и животот нема помило.

Еден со друг се надополнуваат, ко убоста

те возвишуваат.

Милка Минкова

Македонија

ESPERANÇA DE ISKRA

Essa alma está transbordando

de etiquetas,

Apenas uma centelha de esperança que estou à procura

as etiquetas a serem derramadas no rio da sua fossa,

para a alma a facilidade de voltar

nova esperança para enviá-la,

para um novo amor para ser visto,

a tristeza de aquietar..

Apenas uma fagulha que estou procurando

Com a minha fé e esperança vou queimá-la,

Em chamas, eu vou fazê-lo

Pela vida lutarei mais bonita.

Todas as lutas e sofrimento

eu vou deixá-los para trás,

meu amorzinho eu vou

Eu te encontro..

Sei que estás aqui, isso

Você me segue,

threads me alegram,

para o caminho do seu eu já tenho,, n

Assim que te encontrar,

e eu me encontro.

Eu levanto minha cabeça com orgulho.

Como se nada fosse

Pois não existe melhor do que amor e vida.

Eles somam-se uns aos outros, por causa da picada

eles te exaltam.

Milka Minkova

Macedônia